Tekak : Laparnyer...nak makan....yum...yum...[mulut kunyah makanan]
Perut : weh, makan tu beragak sikit... penat aku keje dah ni....ingat senang ker nak hadamkan makanan??? ergghh... [bengang + sakit ati ngan tekak]
Tekak : Alamak...sori la weh... aku tak tahan dah ni... dah makan banyak, nak minum air plak....nak air sejuk....aduih.... tak tahan nih....pedas la plak...glup..glup...glup... [tekak minum air, habis segelas air sirap]
Perut : dah la wei...brentilah...aku tak tahan dh nih...nak meletup rsenyer....
Tekak : Dahaga lagi la....minum...minum...minum dengan riang...hahaha...glup...glup...glup... [teguk lagi 2 gelas]
Akhirnya, perut mengerang sakit....lalu berlakulah gejala sakit perut.... tuan punya badanlah yang menanggung...mulalah salahkan makanan.... walaupun yang menyuap tu tangan sendiri, yang menelan tu tekak sendiri...kesian kat perut....
Itulah keajaiban yang Allah ciptakan, yang kita sendiri selalu tak perasan....tekak yang dahaga...perut yang merana...semuanya gara-gara kita tidak menjaga pinjaman Allah ini baik-baik....
Sahabat, ingatlah bahawa orang yang sentiasa memenuhkan perutnya dengan makanan adalah di antara manusia yang tidak disukai oleh Allah... sekadar renungan bersama... :)
No comments:
Post a Comment